Ervaringsverhaal: opnieuw zwanger na een bevaltrauma

Een ervaringsverhaal: Opnieuw zwanger na bevaltrauma

Dit verhaal is geschreven door een moeder van een dochter van anderhalf en zwanger van de tweede.

Niet lang na de eerste verjaardag van onze dochter kreeg ik een droom. Ik droomde dat het heel erg was dat ik een wijntje had gedronken omdat ik zwanger was. Verward werd ik wakker. Wat een rare droom was dat. Ik kan heus wel een wijntje drinken. Die avond zouden er vrienden komen eten en we hadden een lekkere fles wijn in huis gehaald. Ik zette de wijn in de koelkast en moest weer denken aan mijn droom. Het voelde raar. Voor de zekerheid liep ik naar de badkamer en vond een verdwaalde zwangerschapstest. Even testen om mezelf gerust te stellen dacht ik. Dan kan ik vanavond zonder zorgen genieten van een glas wijn. Tot mijn grote verbazing verschenen en binnen een aantal seconden 2 streepjes. HUH?! Het duizelde in mijn hoofd. Ik ben zwanger… Het drong niet echt goed tot me door en ik voelde niet veel. Het leek alsof het niet echt gebeurde. Toch was het zo. Dat ik niet direct door het dolle heen was komt door mijn vorige bevalling. Ik zal jullie meenemen in wat er toen gebeurde.

Eind februari 2021 ben ik bevallen van onze prachtige dochter. Deze bevalling was kort gezegd traumatisch. Ik wilde zo graag dat het een mooie, krachtige ervaring zou worden. Maar het liep helaas helemaal anders. Omdat mijn bloeddruk tegen week 38 torenhoog werd en er eiwitten in mijn urine gevonden werden ben ik met 38+4 ingeleid. Ingeleid worden was mijn grootste angst. ‘Zo natuurlijk mogelijk bevallen’ was nummer één van mijn bevalwensen lijstje. Die kon direct de prullenbak in. Er werd een ballonnetje geplaatst en de volgende dag druppelde de weeënopwekkers via het infuus mijn aderen binnen. De weeën kwamen snel en veel rustpauze had ik niet. Gelukkig mocht ik wel in het bevalbad plaats nemen. Het warme water was geweldig. Toch had ik weinig bewegingsvrijheid door het infuus en de CTG band die steeds afzakte. Vele uren later kwam de persdrang. Ik had echter nog niet genoeg ontsluiting en mocht nog niet meepersen. Ik moest veel overgeven omdat de kracht de andere kant op ging. Na een tijdje had ik 10 cm ontsluiting en was de oerkracht niet te stoppen. Ik perste en perste en perste…Ik dacht steeds; ‘ik kan niet meer’ maar omdat ik had gelezen dat je er bijna bent wanneer je dit denkt ging ik door. Iedere vezel in mijn lijf probeerde mijn dochter eruit te persen. Ik voelde haar haartjes al maar toch leek ze niet verder te komen. Na een veel te lange tijd maakten ze een echo en bleek ze ‘de perfecte sterrenkijker’. Ik was op. Ik kon niet meer en kreeg haar er niet op eigen houtje uit. Ik moest op het bed gaan liggen met mijn benen in de beugels en heb zo nog een aantal pogingen gedaan. Helaas zonder resultaat. De gynaecoloog was nog bezig met een keizersnede en ik moest wachten. Dit leek wel een eeuwigheid te duren. Toen hij de kamer binnen kwam en contact met mij maakte was ik inmiddels op het punt gekomen dat er bijna geen energie meer in mij zat. De gynaecoloog stelde zich voor en deed wat hij moest doen. ‘Even ruimte maken hoor’, zei hij. Ik dacht dat hij bedoelde dat er mensen aan de kant moesten of een stoel ofzo. Maar hij bedoelde dat hij een episiotomie (knip) ging zetten. Met een vacuümpomp begeleidde hij mijn laatste persweeën en daar was ze dan… Eindelijk lag onze dochter op mijn borst.

En ik voelde niks…

Totaal gedissocieerd van mijn lichaam lag ik daar. Ik zie mezelf letterlijk vanaf boven als ik eraan terug denk. Ik was op…lam geslagen en verloor veel bloed. Uiteindelijk ben ik bijna 2 liter bloed verloren, had ik ontelbaar veel hechtingen, heb ik weken niet rechtop kunnen zitten, waren termen als katheter en bloedtransfusie mij niet meer vreemd en moest ik opnieuw leren ontlasten. Ik was gebroken en voelde me een totaal geknakt vogeltje. Natuurlijk was ik enorm blij dat het goed ging met ons kindje. Zij heeft het al die tijd fantastisch gedaan gelukkig. Na een aantal dagen kwamen mijn emoties weer terug en het huilen heb ik ruimschoots ingehaald. We werden goed verzorgd in het ziekenhuis en zaten met z’n drietjes in een bubbel. Thuis heb ik vele weken in bed doorgebracht en fysiek herstelde ik langzaam maar gestaag. Mentaal begon ik echter te merken dat ik mezelf niet meer was. Ik kreeg flashbacks, nare dromen, voelde veel stress in mijn lijf en stond de hele dag ‘aan’ en op spanning. De verloskundige raadde mij aan om contact te zoeken met Mirjam. Ik ben erg blij dat ik dat gedaan heb. Zij constateerde bij mij PTSS na bevalling en stelde ter behandeling EMDR voor. Met mijn achtergrond als Toegepast Psycholoog wist ik wat EMDR was maar om het zelf te ervaren is hele andere koek. Wat werkt dit geweldig! Binnen een aantal sessies voelde ik al verschil en na een paar weken was ik weer mezelf! Natuurlijk moest ik fysiek nog meer herstellen en was ik er mentaal ook nog niet helemaal maar de PTSS was weg. Bij EMDR worden je hersenen als het ware opnieuw geprogrammeerd. Je vergeet de herinneringen niet maar de spanning die je erbij voelt gaat weg. 

Terug naar de zwangerschapstest. Ik was niet direct door het dolle heen. Ik had gedachten als ‘kan ik dit wel nog een keer?’ ‘Kan mijn lichaam nu al weer een kindje dragen?’ ‘Hoe zal de bevalling dit keer gaan?’ Ik heb echt een paar weken nodig gehad om te wennen aan het idee. Langzaamaan begon het vertrouwen te komen en voelde ik veel dankbaarheid omdat ik nog een kindje mocht krijgen. Ik ben sinds de positieve test nooit bang geweest. De onzekerheid sloeg even toe maar ik wist ergens ook direct dat het goed zou komen. De spanning van de vorige bevalling was er niet. Ik weet dat dit een nieuwe ervaring gaat zijn. Ik heb er zelfs wel een beetje zin in. Ik hoop dat ik dit keer een positieve bevalervaring mag hebben waarin ik totaal in mijn kracht sta en achteraf denk ‘Ik heb dit gewoon gerockt!’. Over een aantal weken is het zover. Dan krijgen we een zoon. Hij groeit super goed en ik draag hem met veel liefde. Mijn lichaam doet het fantastisch en ik heb zelfs bijna geen bekkenpijn zoals bij de vorige zwangerschap. Ik vertrouw erop dat het goed komt en dat ik dit kan. Positief denken is altijd al mijn kracht geweest en ik voel het in elke vezel van mijn lijf. Het komt goed!