"Hij lag op mijn buik en ik voelde niets". "Niets?", vraag ik. Het blijft lang stil. "Ik voelde wel wat, maar dat was geen liefde", zegt ze dan. "Het was een jongen en ik wilde een meisje". Het blijft lang stil in de kamer. Kiki heeft haar handtas op haar schoot staan, alsof ze elk moment weer kan vertrekken. Ze toont geen enkele emotie. Ik vind haar moeilijk te peilen. Is het gereserveerdheid? Is ze ingetogen? Of is ze gewoon afwachtend?
"En nu ben je weer zwanger?", kies ik mijn woorden, waarbij ik bewust een sprong in de tijd maak. Kiki knikt. "Zeventien weken en het is wéér een jongen". Haar wereld is ingestort. Ze voelt zich somber, prikkelbaar en lusteloos en kan het niet opbrengen om voor haar zoon van twee te zorgen. Ze is erg emotioneel en slaapt nauwelijks, omdat ze voortdurend piekert.
Gender disappointment
Bovenmatige teleurstelling over het geslacht van je baby. Het komt veel voor, maar er zijn geen cijfers over bekend, waarschijnlijk omdat er een groot taboe op heerst. In China en India is er ook een geslachtsvoorkeur, maar die is cultureel bepaald. In Nederland is deze teleurstelling meer ingegeven door eigen voorkeur, aldus Fiona Groenewald - psycholoog gepromoveerd op het onderwerp geslachtsvoorkeur. Doorgaans gaat dat gepaard met gevoelens van schaamte en schuld. Als je het hebt over de ‘maakbare samenleving’, is dit nu juist een van de dingen waar je als vrouw geen invloed op hebt. Toch voelen veel vrouwen het als persoonlijk falen als ze niet krijgen wat ze wensen.
Tweede kinderwens
Kiki vertelt dat het, een half jaar na de geboorte van haar eerste zoontje, weer begon te kriebelen. Een verlangen naar een tweede kindje. Een dochter. Avonden was ze aan het googelen. En toen stuitte ze op een bericht met de titel ‘eet jezelf een meisje’. Een dieet met veel calcium en magnesium (ook in voedingssupplementen) gecombineerd met de juiste timing, verhoogt de kans op een meisje tot 81 procent. Dat was het! Kiki ging op dieet.
De maanden die volgden verdiepte ze zich in alle ins en outs van het dieet. Ze volgde webinars, bezocht een expert en startte met het dieet. Het voelde goed. Actief bezig zijn met haar grote wens. Vermeende controle.
Na ons gesprek blijf ik wat verward achter. Ik geloof zelfs dat ik boos ben. Wat zijn dit voor beloftes? Jezelf een meisje eten. Ik duik het internet op en er gaat een wereld voor me open. Een gender consult: hoop verkopen. Hoe meer ik lees, hoe beter ik snap dat Kiki hiervoor koos. Een dieet dat je dichter bij je droom brengt. Gebakken lucht? Ik weet het niet.
Het is weer raak
Een paar dagen later zie ik Kiki weer. Ze is boos. Woedend eigenlijk. Het bedrijf Gender Consult had haar een meisje beloofd. Ze heeft alles gegeven, alle voorschriften opgevolgd en zelfs nog wat strenger. En nu is ze zwanger van, opnieuw, een jongen. Dit kan niet waar zijn, dat juist zij bij die 9-10 procent hoort bij wie het niet lukt. "Ik heb gefaald, ik kan geen meisjes maken. Ik ben mislukt".
Deze laatste woorden zegt ze bijna provocerend. Toch raakt het me, want het is niet gelukt. Haar wens komt niet uit, maar ik hoor nog wat anders. Ze is boos op zichzelf, omdat ze niet blij kan zijn met dit babyjongetje. Kiki voelt zich verschrikkelijk en er lijkt geen uitweg.
Maar dat ze vandaag is gekomen en praat over al die verwarrende emoties, is een belangrijke stap. Samen kijken we voorbij de schaamte. Kiki mag rouwen. Rouwen om het verlies van het gedroomde meisje. En ontdekken dat pijn en verdriet om het verlies van een dochter kan bestaan naast het uitkijken en verheugen op de komst van dit jongetje.
De verwachting voorbij
Dit complete verhaal staat in het boek van Mirjam Meek. In haar boek "De verwachting voorbij" deelt Mirjam verhalen van moeders die bij haar in de praktijk terechtkwamen. De lezer kijkt over haar schouder mee naar de gesprekken met cliënten, Mirjams eigen overpeinzingen en de verschillende behandelmethodes die ze toepast.
