Mamamorfose
Ik struikel elke keer over de titel van dit boek van Renske de Greef. Mamorfose bekt misschien lekkerder, maar misschien is juist die tongbreker ook passend bij dit eerlijke en humoristische boek.
Renske de Greef is schrijfster en colomnist en heeft verschillende boeken op haar naam staan. In 2015 werd ze zelf moeder. Een paar jaar later schreef ze het boek mamamorfose dat ze zelf graag gelezen had voor ze moeder werd. Ze schrijft eerlijk, onderzoekend en met humor. De illustraties heeft ze allemaal zelf gemaakt.
Het boek begint al hilarisch met een soort gebruiksaanwijzing voor ‘een Renske’ in haar jonge lapzwansige jaren voor ze moeder werd. Zo leer je meteen dat je Renske nooit handmatig uit de slaapstand moet halen en dat je een Renske buiten het bereik van kinderen moet houden. Je moet haar regelmatig voeding toedienen en als ze dit niet krijgt, moet je haar vooral niet benaderen.
Maar dan verandert er iets en komt het denken over moeder worden in beeld. Ze probeert zich voor te stellen als moeder. Een bijna onmogelijke taak. Ze bekent baby’s best een beetje eng te vinden alsof ze je ziel een beetje blootleggen. En dan is daar ook de angst als ze te lang twijfelt dat het misschien wel helemaal niet lukt om moeder te worden. Zware thema’s die door haar eerljkheid, en recht toe recht aan schrijfstijl een bepaalde luchtigheid krijgen.
En dan is ze zwanger. Prachtig schrijft ze: ‘mijn lijf is op eigen houtje een heel nieuw pad ingeslagen.’ In deze woorden zit verwachting, maar lijkt ook te gaan over het verlies van controle. En, zo schrijft ze, met de intrede van dit feestelijke contract in haar buik begint na trots en triomf, ook een gevoel van verantwoordelijkheid te groeien. Hoe zorg ik goed voor dit frummeltje in mijn buik? En wat is het ingewikkeld als je zoekt naar praktische tips, maar vooral adviezen krijgt waar je niet op zit te wachten of die zelfs onzeker maken. Een periode van somberheid volgt, prachtig geïllustreerd en met weinig woorden treffend beschreven.
Meerdere keren legt ze haar voorstelling en de werkelijkheid naast elkaar. De bevalling, de eerste ontmoeting met je kindje, kraamvisite. Eerlijk duidelijk is het verschil tussen verwachting en werkelijkheid. Opnieuw met zo weinig woorden, alleszeggend.
Een prachtig plaatje beslaat de volle twee bladzijden: Renske slaapt met een oor wakker. Een soort snorkel rijkt boven het oppervlakte. Met de zo herkenbare woorden: nooit meer helemaal weg.
Renske vraagt zich af of ze zich wel goed had voorbereid op het moederschap. Is dit überhaupt mogelijk? Over bepaalde aspecten van het moederschap wordt anno 2022 nog steeds weinig gepraat. Haar boek is een prachtige uitnodiging om eerlijk te zijn over deze ingewikkelde fase in je leven. Een fase vol twijfel en verandering. Het hele boek laat deze ambivalentie mooi zien tussen fantastisch en verschrikkelijk, prachtig tot foeilelijk, van zeker weten tot twijfel alom. Niet alleen in woorden, maar zeker ook in ontroerend mooie beelden. Lees het boek van voor naar achter zoals een roman, maar het leent zich ook uitstekend om een bepaalde periode te lezen of om het door te bladeren als een prentenboek.
In haar boek lees ik ook een pleidooi voor een beetje geduld. Zorgen is een vaardigheid, geen talent zo zegt ze. Het moeder zijn is langzaam in haar zijn gedruppeld, elke dag een beetje meer. ‘Piepend en krakend heeft de moederrol bezit van me genomen, schipperend tussen werelden die ik niet altijd kon verenigen.’
