Tijdens je zwangerschap raadt iedereen het je aan: kraamhulp. Tijdens of vlak na je bevalling komt ze aangesneld. Eenmaal bevallen, krijg je van je omgeving het advies om je optimaal in de watten te laten leggen. Een cadeau, de enorm betrokken en steunende kraamhulp die de zorg voor jou, je prille gezin en de huishouding de aankomende dagen waarneemt. Of overneemt, zoals het voor sommige vrouwen voelt.
In veel gevallen is ze jouw redder in nood. Terwijl jij ligt bij te komen van je bevalling en went aan het nieuwe wondertje in huis, helpt zij waar je de hulp nodig hebt. Boodschappen, poetsen, controles, fruithapjes, zorg voor broertjes of zusjes, ze doet het allemaal. Een menselijk cadeautje.
Zo heerlijk als het klinkt, is dit voor sommige vrouwen een ware uitdaging. Ondanks het gegeven dat ze er fysiek en emotioneel aan toe zijn, is het zich daadwerkelijk laten ondersteunen of verzorgen, een hele opgave.
Denk bijvoorbeeld aan de vrouw die altijd gericht is op het wel en wee van haar omgeving. Zij die zichzelf wegcijfert en moeilijk kan opkomen voor haar eigen belang. In haar kraamweek is ze geneigd om de kraamhulp te vermaken. Bijvoorbeeld door met haar thee te drinken in de keuken, niet in bed te blijven liggen want “ dat is zo ongezellig”. Hoewel de kraamhulp haar op alle mogelijke manieren wil ontzorgen, is dit lastig bij de kraamvrouw die zichzelf dit ontzegt.
En deze vriendin kennen we waarschijnlijk ook allemaal in onze omgeving. De vrouw die de touwtjes in handen heeft en niets aan het toeval overlaat. Wat doe je als men verwacht dat je de controle overdraagt en mag “loslaten”.
Het loslaten van controle, het accepteren van de zorg, het centrum van de aandacht zijn. Allemaal situaties die voor een groep vrouwen zorgt voor enorme spanning. Bovenop de vermoeidheid, fysieke pijn, hormonen en emoties die door je lijf gieren, kan dit een overweldigende situatie zijn. Hoewel de kraamhulp je op alle fronten wil ontzorgen, kan dit tegen jouw voorkeur, neiging of behoefte ingaan. Je begrijpt: een ingewikkelde combi.
Ook ik kan me de vriendin goed herinneren die in haar kraamweek juist erg opgelucht was dat ze zo snel mogelijk weer op de been was. Dat ze naar beneden kon en af en toe een fruithapje mocht eten, vond ze al enorme service. De kraamhulp wilde alles voor haar doen, maar bij elke activiteit voelde ze zich bezwaard “ Ze was immers niet ziek”.
Uiteraard is dit niet plots wat deze vrouwen in de kraamweek lastig vinden. Het is onderdeel van een groter patroon. Een patroon dat soms haar oorsprong al kent in de vroege jeugd, het gezin van herkomst. De kraamweek is bij uitstek een moment dat je je mag terugtrekken in je eigen wereld. Een moment om te mogen wennen. Ervaren, op jouw of jullie manier. Alles is nieuw. Een hele verandering. De zorg is georganiseerd en jij mag wennen aan deze nieuwe situatie.
Hoe regelmatig horen we niet van vrouwen dat ze zich erg verheugd hadden op de kraamweek. Tijdens de zwangerschap leek het zo vanzelfsprekend. Zorg voor jou en je prille gezin zodat je kunt wennen aan deze nieuwe fase. Voor sommigen blijkt het accepteren van zorg echter lastig. Terugkijkend ervaren deze vrouwen teleurstelling en noemen ze het “een gemis” en “er te weinig van genoten te hebben”. De behoefte om sterk te zijn, moeilijk te kunnen loslaten of het centrum van de aandacht te zijn, maakt het lastig.
De kraamhulp kan je redder in nood zijn, de persoon die je ontzorgt. Maar ook wanneer dit voor jou anders voelt of je je eigen voorkeuren hebt, is dit oké. Onderzoek wat voor jou werkt. En als het moeilijk is om je voorkeur of behoefte aan te geven, betrek je partner, vriend(in) of een familielid. Want juist in deze periode is het zo helpend dat iemand voor je zorgt, je ondersteunt of je helpt. Maak het onderdeel van je peripartumplan en probeer de omstandigheden te creëren die jou helpen. Het is belangrijk om deze week, in deze intense fase vol veranderingen, het op jouw manier te mogen doen. Dat is helemaal oké.
